Een groep professionele mensen stelde deze vraag aan een groep van 4 tot 8-jarigen: “Wat betekent liefde?” De antwoorden die ze kregen waren breder en dieper dan iemand zich had kunnen voorstellen.
“Toen mijn grootmoeder artritis (reuma) kreeg, kon ze niet meer bukken om haar teennagels te lakken. Dus mijn grootvader doet het ieder keer voor haar, zelfs toen ook hij reuma aan zijn handen kreeg. Dat is liefde.” Rebecca – 8 jaar.
“Als iemand van je houdt, is de manier waarop ze je naam zeggen anders. Je weet gewoon dat je naam veilig is in hun mond.” Billy – 4 jaar.
“Liefde is wat je doet lachen als je moe bent.” Terri – 4 jaar.
“Liefde is wanneer mijn moeder koffie voor mijn vader zet en zij een slokje neemt voordat ze het aan hem geeft, om er zeker van te zijn dat de smaak in orde is.” Danny – 7 jaar.
“Liefde is wanneer je de hele tijd kust. En als je het kussen beu bent, wil je nog steeds samen zijn en praat je meer. Zo zijn mijn mama en papa. Ze zien er vies uit als ze kussen.” Emily – 8 jaar.
“Liefde is wat er met Kerstmis bij je in de kamer is als je stopt met het openen van cadeautjes en luistert.” Bobby – 7 jaar (Wauw!).
“Als je beter wilt leren liefhebben, moet je beginnen met een vriend die je haat.” Nikka – 6 jaar (we hebben nog een paar miljoen Nikka’s nodig op deze planeet).
“Liefde is wanneer je tegen een man zegt dat je zijn shirt mooi vindt, en hij het vervolgens elke dag draagt.” Noëlle – 7 jaar.
“Liefde is als een kleine oude vrouw en een kleine oude man die nog steeds vrienden zijn, zelfs nadat ze elkaar zo goed kennen.” Tommy – 6 jaar.
“Tijdens mijn pianovoorstelling stond ik op een podium en ik was bang. Ik keek naar alle mensen die naar mij keken en zag mijn vader zwaaien en glimlachen. Hij was de enige die dat deed. Ik was niet meer bang.” Cindy – 8 jaar.
“Liefde is wanneer mama papa het beste stuk kip geeft.” Elaine – 5 jaar.
“Je zou eigenlijk niet ‘ik hou van je’ moeten zeggen, tenzij je het meent. Maar als je het meent, moet je het vaak zeggen. Mensen vergeten het.” Jessica – 8 jaar.
En de laatste… Auteur en docent Leo Buscaglia vertelde ooit over een wedstrijd die hij mocht jureren. Het doel van de wedstrijd was om het meest zorgzame kind te vinden. De winnaar was een vierjarig kind wiens buurman een oudere heer was die onlangs zijn vrouw had verloren. Toen hij de man zag huilen, ging de kleine jongen de tuin van de oude heer in, klom op zijn schoot en bleef daar maar zitten. Toen zijn moeder vroeg wat hij tegen de buurman had gezegd, zei de kleine jongen: ‘Niets, ik heb hem alleen maar geholpen met huilen.’