Zowel in de wetenschap als in de technologie wordt een batterij gebruikt als een soort apparaat dat wordt gebruikt om energie op te slaan, waardoor het beschikbaar wordt voor gebruik in een elektrische vorm. Ze bestaan uit elektrochemische apparaten, waaronder een of zelfs meer galvanische cellen.
Bagdad Batterijen zouden de eerste zijn die bekend zijn in de geschiedenis, ergens tussen 250 v. Chr. en 640 v. Chr. De moderne batterij begon met de Voltaïsche stapel, die in 1800 werd ontwikkeld door Alessandro Volta, een Italiaanse natuurkundige. Volgens een schatting genereert de batterij-industrie een jaarlijkse omzet van ongeveer 60 miljard Euro.
Batterijen kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdcategorieën, oplaadbare batterijen en niet-oplaadbare, of wegwerpbatterijen.
Wegwerpbatterijen worden ook wel primaire cellen genoemd. Ze zijn bedoeld voor eenmalig gebruik, totdat de chemische veranderingen die nodig zijn om elektrische stroom op te wekken zijn voltooid. Ze worden vaak gebruikt voor kleinere, draagbare apparaten die weinig stroom afnemen of die niet in de buurt van een alternatieve stroombron worden gebruikt.
Oplaadbare batterijen, ook wel bekend als secundaire cellen, hebben een langere gebruiksduur omdat ze kunnen worden opgeladen nadat hun stroom is uitgeput. Je kunt dit doen door een externe elektrische stroom toe te passen. Dit veroorzaakt een omkering in de chemische veranderingen die optreden tijdens het gebruik van de batterij. De apparaten die hiervoor worden gebruikt staan bekend als opladers.
De “natte cel” of loodzuur accu is de oudste vorm van de oplaadbare accu die vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt. Deze batterij bevat een vloeistof die zich in een niet afgesloten houder bevindt, waardoor de batterij rechtop moet worden gehouden. De ruimte waarin de batterij wordt gebruikt moet goed geventileerd zijn om te voorkomen dat het geventileerde waterstofgas zijn explosieve eigenschappen gaat vertonen.
De loodzuuraccu is vrij zwaar, hoewel de productiekosten laag zijn en het hoge spanningsniveau ervoor zorgt dat het een veelgebruikte accu is op plaatsen waar het gewicht en de hanteerbaarheid niet van belang zijn.
De meest voorkomende vorm van een loodzuuraccu is de autoaccu.
Een gel-accu staat bekend als een duur type loodzuuraccu, die een halfvast elektrolyt bevat dat wordt gebruikt om morsen te voorkomen.
De draagbare types worden beschouwd als ‘droge cellen’. Het zijn verzegelde eenheden die nuttig zijn in apparaten zoals mobiele telefoons en laptopcomputers. Tot deze celtypen behoren ook nikkel-cadmium of NiCd, nikkel-metaalhydride of NiMH, en lithium-ion of Li-Ion, gerangschikt in volgorde van toenemende vermogensdichtheid en kosten.
Zowel wegwerpbatterijen als oplaadbare batterijen zijn er in verschillende standaardmaten. Zo kunnen ze gemakkelijk worden gebruikt in een groter aantal apparaten. De meest bekende soorten batterijen zijn de A-serie, waaronder A, AA, AAA en AAAA. Ook bekend zijn B, C, D, F, G, J en N. Andere varianten zijn 3R12, 4R25, PP3, PP9 en de 996 en PC926 die in lantaarns worden gebruikt. Er zijn nog veel, veel meer minder gebruikelijke batterijtypen en hun gebruik varieert enorm.